ZAMKNIĘTE EMOCJE

Sama już nie wiem od czego zacząć. Pisząc ten artykuł, nie zastanawiałam się nad tytułem, zabrałam się do pisania. Od dłuższego już czasu obserwuję ludzi dookoła siebie. Jacy niektórzy potrafią być złośliwi i wredni. Jak zapatrzeni są we własne buty – bo nawet nie użyję wulgaryzmu, aby określić fatalny stan kultury i osobowości naszego społeczeństwa.

Interesowność, chamstwo, zakłamanie, obłuda. Relacji między ludzkich żadnych.

Skąd ta moja taka ocena?

Obserwuję, słucham i oczom i uszom nie wierze. Ludzie z mojego i młodszego pokolenia, z mojego otoczenia – dla własnych tylko i wyłącznie korzyści potrafią przysłowiowo sprzedać i poniżyć innych, opluć, skopać i to bez wyraźnej innej przyczyny, bez mrugnięcia okiem, bez zastanowienia, bez hamulców.

Wczoraj przyjaciele, dzisiaj wrogowie. Teraz należałoby się zastanowić, czy wczoraj to był przyjaciel czy gówno.

Dokąd ten świat zmierza? Dlaczego dopiero u schyłku życia ludzie robią rachunek sumienia, zastanawiają się nad sobą i swoim postępowaniem, analizują i zaczynają dochodzić do wniosków, które nie dają im spać.
Dlaczego teraz nie żyją w zgodzie z innymi? Nie szanują się, nie przyczynią się nawet w najmniejszym stopniu do tego, by ktoś się uśmiechał, a nie płakał, by nie cierpiał.

Jeszcze parę lat, a wszyscy na tej Ziemi jako gatunek ludzki będziemy sobie obcy.
Będziemy szukać się nawzajem.
Będziemy potrzebowali siebie żeby się wypłakać, przytulić, zwierzyć z problemów i trosk, pochwalić, pocieszyć.
Będziemy szukać wsparcia i miłości.
Będziemy czuć się samotni nie będąc samemu.

Nie mam zamiaru nikogo umoralniać ani uczyć, bo nie w tym moja rola, ale chcę powiedzieć, że przed obliczem ciężkiej choroby lub nawet śmierci, każdy człowiek żałuje, rozlicza się, a często jest na wiele słów, czynów już za późno. Za późno by naprawić, za późno by przebaczyć, za późno by zapomnieć….

Teraz w tej chwili jest ten czas, by zemsta, nienawiść, złość, czy inne przesłanki odeszły daleko w pip. Na to miejsce wkroczyć powinny pozytywne emocje i zachowania. Byśmy każdego dnia zasypiali z poczuciem spełnienia, dobroci dla samych siebie i innych, aby po naszych głowach nie krążyły myśli, że ktoś gdzieś przez nas płacze, a może sobie nie radzi, że potrzebuje wsparcia i pomocy a nie ataków.

Czasami ogarnia mnie złość, gdy widzę rzeczy złe, nie sprawiedliwe. Moje wewnętrzne emocje krzyczą, żeby takich osobników doprowadzić do porządku, aby ich zdyscyplinować, ale zaraz zadaję sobie pytanie, co pomyślą inni, jak to odbiorą, czy zrozumieją? Jaka to wredns emocja ze mnie wyskoczyła i nie zatrzymała się na odpowiednim poziomie.
Oczywiście wszystko zależy od miejsca wypowiedzi i od osób, do których kieruję słowa buntu, krzyku, reprymendy. Szczerze, to ja mam dużo takich opinii w dupie. Nie powinnam sie przejmować co inni ale co ja myślę i jakie mam zasady.
Co dokładnie?
Nie przejmuję się, co pomyśli inny człek o mnie, gdy on sam jest nie w porządku, skoro krzywdzi i poniża. Boli tylko wtedy, gdy bliską sobie osobę musisz opierdzielić, by się ogarnęła, ale też boli, gdy samemu ma się świadomość o popełnionym błędzie, wykroczeniu. Przejmuję się, gdy uwagi słuchają osoby postronne……..a może i dobrze…….wtedy ocena będzie prawdziwa a historia sama ją zapisze w odpowiedniej wersji.

Kurcze a wystarczyło by usiąść z kubkiem kawy i wszystko sobie wyjaśnić na spokojnie, zanim te złe emocje wezmą górę i wymkną się spod kontroli,

Kochani musimy częściej włączać myślenie, myślenie głową i sercem.

Pozdrawiam serdecznie