PINOKIO – SYMBOL WŁOCH
Ojcem Pinokia był Carlo Collodi, rozczarowany weteran armii rewolucyjnej Giuseppe Garibaldiego. Kiedy Collodi wrócił do rodzinnej Toskanii w 1861 roku, okazało się, że rewolucja pozostawiła Włochy w rękach skorumpowanej klasy rządzącej, która oferowała jedynie nieco więcej wolności, niż wcześniej panujący Austriacy. Nowy system krytykował w pismach, które założył: „Uliczna Lampa” oraz „Kontrowersje”, jednak zostały one chłodno przyjęte.
Do pisania Collodi powrócił w dojrzałym wieku. Gdy miał pięćdziesiąt lat skupił się na twórczości dla dzieci. Najpierw przetłumaczył na język włoski utwór Pierre Perraulta: „Contes de la Mere Oye”. Później zajął się pracą nad własnym materiałem. Sukces jego książki o małym Janku sprawił, że autor wydał całą serię opowieści, które zawierały lekcje dla dzieci. Collodi pod pozorem zabawnych opowieści propagował swe poglądy polityczne.
W 1881 roku redaktor nowego pisma skierowanego do dzieci „Giomale di Bambini” zaprosił Collodiego do współpracy. Początkowo jego utwór miał nosić tytuł „Historie marionetki”. Sukces bajki był wielki i szybko powstało kolejnych trzydzieści pięć odcinków. Pierwsze pełne wydanie „Przygód Pinokia” ukazało się w 1883 roku. Książka ta stanowiła zwrot we włoskiej moralizatorskiej literaturze dziecięcej, którą wcześniej praktykował Collodi. Publikacja „Pinokia” wzbudziła obawy ojców Kościoła o to, że będzie namawiać do buntu.
Utwór zyskał sobie wielką popularność. Czytelnikom łatwiej było zaakceptować postać niesfornej marionetki niż rzeczywistego dziecka, które mogłoby przypomnieć im o własnym dzieciństwie. Bajko o Pinokiu wniosła nowy powiew realizmu w dziecięcej literaturze. Zazwyczaj utwory dla najmłodszych rozgrywały się pośród zamków, pięknych księżniczek i książąt. Collodi zaproponował zupełnie inny świat. Umieścił przygody swego bohatera wśród włoskiego pospólstwa i z ironią opisuje poszczególne społeczne typy. W rzeczywistości historia ta stała się odbiciem dzieciństwa autora.
Spotkać się z Pinokiem we Włoszech nie jest trudno. Ostatnio widzieliśmy go w Lucce wśród drewnianych zabawek. Pinokia można też jednak kupić obok pamiątkowych atrakcji turystycznych wielu miast, jego podobizna widnieje na wielu produktach dla dzieci czy też uśmiecha się do przechodniów ze sklepowych witryn. Pinocchio doczekał się też własnego szlaku turystycznego w Toskanii gdzie mieści się Narodowa Fundacja Carlo Collodi.
Tak więc Pinokio to niekwestionowany symbol Włoch, głównie Toskanii – “matki” tej drewnianej postaci.