BERLIN 2018 - już nie taki. ⋆ My Grey Moon!

W Niemczech bywałam i bywam często, najwięcej czasu spędziłam w Berlinie. Wcześniej jako dziecko, nastolatka, zbuntowana młodzież, później jako turystka i obywatelka. Nie mogłam nic złego powiedzieć na temat sąsiada zza Odry. Więcej otrzymałam dobrego niż złego. Z roku na rok obserwuję jak w ekspresowym tempie zmienia się tu z jednej strony na lepsze, z drugiej zaś na gorsze. Nic nigdy nie mówiłam, nie osądzałam, nie oceniałam, nie komentowałam. Ale coś we mnie pęka i nie mogę oglądać mojego Berlina takiego jakim jest teraz. Płaczę nad nim.:(

Chciałabym przyjechać do Berlina i zobaczyć Niemca, pojechać do Paryża, zobaczyć Francuza, pojechać do Szwecji i zobaczyć Szwedkę z krwi i kości, a we Włoszech, cieszyć oczy prawdziwym, rdzennym Włochem prosto z Mediolanu czy Sycylii. Teraz tego nie ma! Teraz nie wiem gdzie jestem. Nie jest to nawet Europa.

Yvonne

W Berlinie jest taka mieszanka etniczna, że zaczynam czuć się źle. Porządek i czystość idzie w zapomnienie. Cisza i spokój to historia. Czuję się jak w Bangladeszu, gdzie każdy ch…. na swój strój. Brudno, śmierdzi, tłoczno na każdym kroku.

Es gibt nicht mehr diese wunderbare deutsche Ordnung.

Palenie papierosów jest wszędzie. Ulica, restauracje, przystanki, parki, deptaki,kąpieliska, plaże. Pali się papierosy, trawę, narkotyki. Pali każdy, na potęgę, wszędzie z fajką w zębach, wydawać by się mogło, że nie ma ani jednej osoby bez papierosa. Najmłodszy 6 lat i całkiem po 90-tce. Tutaj służba zdrowia albo zaciera ręce, albo składa te ręce do Boga z modlitwą o ich zmądrzenie. Przemysł tytoniowy na pewno ma kolosalny biznes. Gorzej z Kasami Chorych.

A i takie dodatkowe spostrzeżenie: nie zobaczysz ani jednego ludzia muzłumańskiego pochodzenia, by palił czy pił alkohol publicznie, by dawał zły przykład swoim dzieciom. Może w zaciszu domowym jest inaczej, ale ja tego nie widzę w publicznych miejscach.

Co innego Polak. Tego poznasz na kilometr, co nie usłyszysz, to zobaczysz.
Polak (nie każdy) w większości za granicą, to jedno wielkie G….. Język “łaciński” na każdym kroku, piwsko lejące się strumieniami za każdym rogiem, na każdej plaży, parku, sklepie, pociągu, U-banie, S-banie. Bijatyki, rozróby, kłótnie, obrażanie innych , nie koniecznie swoich. Jeden wielki wstyd.

Patrzę i nie wierze. Jakbym była wśród recydywy, która uciekła z Polski, by ukryć się przed polskim wymiarem sprawiedliwości. W takim otoczeniu wstyd przyznać się, że jest się Polakiem, wstyd używać polskiego języka, ciężko być dumnym Polakiem. To jest cholernie przykre!!

Z drugiej zaś strony Niemcy już nie są niemieckie. Europa już nie europejska.
O wielkości Niemiec piszą tylko podręczniki historyczne i pokazuje architektura, która jeszcze pozostała piękna, dumna, dostojna, nie naruszona, odrodzona.

Berlin miasto, które ma więcej mostów niż Wenecja. Miasto pełne możliwości, ale i barier. Miasto moich przodków, które rujnuje się z miesiąca na miesiąc. Miasto jakby wybudowane na wodzie, pełne zieleni, jezior i kanałów wodnych.
Miasto piękne nocą a za dnia wymagające. Miasto z mnóstwem atrakcji, rozwiniętej kultury i sztuki. Powiadam Wam……….nudzić się tutaj nie można. Chociaż nie wiem jak bardzo bym się starała, nie nudzę się tu nigdy, ale za to coraz częściej zaczynam się bać. Kiedyś mogłam samotnie zwiedzić zakątki Berlina nawet nocą. Teraz strach jest wyjść za róg własnego domu po godzinie 20.00.